ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΕΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΥΞΗΣΗ ΤΟΥ BAST

Η αύξηση του μαστού ή η μαστοπλαστική αύξησης ή αύξησης του μαστού, είναι μια χειρουργική διαδικασία για την αύξηση του μεγέθους, του σχήματος ή της πληρότητας του μαστού.

Για την αύξηση του μαστού, ένας πλαστικός χειρουργός τοποθετεί εμφυτεύματα γεμάτα με ειδικό σιλικόνη, αλατούχο ή βιοσύνθετο υλικό, εμφυτεύματα μαστού κάτω από τον κύριο θωρακικό μυ ή κάτω από τον ιστό του μαστού. Τα σύγχρονα εμφυτεύματα μπορούν να εξυπηρετήσουν ολόκληρη τη ζωή ενός ασθενούς και οι περισσότεροι κατασκευαστές παρέχουν στα εμφυτεύματά τους εγγύηση ζωής.

Γιατί μια γυναίκα πρέπει να μεγαλώσει το στήθος της;

Η αύξηση του μαστού γίνεται για:

• Μεγεθύνετε φυσικά μικρά στήθη
• Επαναφέρετε το μέγεθος και το σχήμα του μαστού μετά την εγκυμοσύνη, την απώλεια βάρους ή το θηλασμό
• Επαναφορά συμμετρίας όταν τα στήθη είναι ασύμμετρα
• Αναδόμηση μαστού μετά από χειρουργική επέμβαση αφαίρεσης μαστού

Η πλαστική χειρουργική περιλαμβάνει επανορθωτική και αισθητική χειρουργική.

Η επανορθωτική χειρουργική επέμβαση μαστού πραγματοποιείται ως μέρος της θεραπείας με καρκίνο του μαστού. Αισθητική χειρουργική επέμβαση μαστού πραγματοποιείται για τη βελτίωση της εμφάνισης. Η αύξηση του μαστού είναι συνήθως μια αισθητική χειρουργική επέμβαση.

Το 2007, μια μελέτη από ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα έδειξε ότι η αύξηση του μαστού μέσω της αισθητικής χειρουργικής αύξησε την αυτοεκτίμηση των γυναικών και τα συναισθήματα και τη σεξουαλικότητά τους. Σας επιτρέπει να αποκτήσετε μια εργασία με υψηλότερες αποδοχές, να αποκτήσετε περισσότερη αναγνώριση.

Τι είναι τα εμφυτεύματα στήθους;

Ένα εμφύτευμα μαστού είναι μια ιατρική συσκευή που τοποθετείται κάτω από τον μαστικό αδένα ή κάτω από τον κύριο θωρακικό μυ για να μεγεθύνει, να ανακατασκευάσει ή να δημιουργήσει ένα αισθητικό σχήμα μαστού.

Τα εμφυτεύματα στήθους μπορεί να περιέχουν σιλικόνη, αλατούχο διάλυμα ή άλλη ένωση.

Υπάρχουν τρεις κύριοι τύποι εμφυτευμάτων μαστού:

1. Τα αλατούχα εμφυτεύματαγεμίζουν με αποστειρωμένο αλατόνερο, το οποίο είναι απλώς αποστειρωμένο αλμυρό νερό. Η λύση βρίσκεται μέσα σε ένα κέλυφος σιλικόνης. Αυτά τα εμφυτεύματα μπορούν να γεμίσουν με διαφορετικές ποσότητες φυσιολογικού ορού. Αυτό επηρεάζει την αίσθηση που αισθάνεται όταν πιέζετε τον μαστικό αδένα, μπορεί να είναι είτε πιο μαλακό ή σκληρότερο, κατόπιν αιτήματος του ασθενούς, επιπλέον, διαφορετική πυκνότητα θα καθορίσει το διαφορετικό σχήμα του μαστικού αδένα. Εάν το εμφυτευμένο αλατούχο διάλυμα είναι κατεστραμμένο και διαρρεύσει, το διάλυμα δεν θα προκαλέσει βλάβη στον ασθενή, καθώς το αλατούχο διάλυμα είναι φυσικό για το σώμα και απλώς θα απορροφηθεί από το σώμα χωρίς ίχνος, το μόνο αρνητικό είναι ότι το εμφύτευμα θα πρέπει να αλλάξει καθώς ο όγκος του μαστικού αδένα θα μειωθεί.
2. Εμφυτεύματα σιλικόνης γέληςαποτελούνται από εξωτερικό περίβλημα σιλικόνης γεμάτο με γέλη σιλικόνης. Εάν το εμφύτευμα σιλικόνης διαρρεύσει, το πήκτωμα είτε θα παραμείνει στο περίβλημα είτε θα πέσει στην τσέπη εμφυτεύματος στήθους. Και δεν θα εξαπλωθεί σε όλο το σώμα. Τα σύγχρονα εμφυτεύματα, ακόμη και αν το κέλυφος είναι κατεστραμμένο, δεν απλώνεται. Αυτά τα εμφυτεύματα χρησιμοποιούνται πιο συχνά σήμερα.
3. Εναλλακτικά σύνθετα εμφυτεύματασπάνια χρησιμοποιούνται και μπορούν να γεμιστούν είτε με βιοαποικοδομήσιμο υλικό είτε με σογιέλαιο ή με κάποιο άλλο υλικό.

Τι πρέπει να αποφασιστεί πριν από τη χειρουργική επέμβαση;

Η αύξηση του μαστού είναι μια χειρουργική διαδικασία, επομένως οι ασθενείς πρέπει να εξετάσουν προσεκτικά εάν χρειάζονται πραγματικά αυτήν τη διαδικασία.

1. Είναι απαραίτητο να επιλέξετε πού θα τοποθετηθεί το εμφύτευμα - κάτω από το θωρακικό κύριο μυ ή κάτω από τον αδενικό ιστό. Ο γιατρός σας θα σας βοηθήσει να το λύσετε. Τις περισσότερες φορές, τα εμφυτεύματα τοποθετούνται κάτω από το μυ.
2. Πριν από την επέμβαση, ο χειρουργός μαζί με τον ασθενή επιλέγει το απαιτούμενο μέγεθος εμφυτεύματος. Αυτό γίνεται είτε με τη βοήθεια ειδικών διαχωριστικών που ταιριάζουν στο σουτιέν, και ο ασθενής μπορεί να εκτιμήσει το μέγεθος και την άνεση που το φοράει. Επιπλέον, ο ασθενής, μαζί με τον γιατρό, επιλέγει την πυκνότητα του εμφυτεύματος, το σχήμα του (στρογγυλό ή ανατομικό). Κατασκευαστής εμφυτευμάτων.
3. Ο χειρουργός και ο ασθενής πρέπει να συζητήσουν τις επιλογές τομής.

Είναι δυνατές οι ακόλουθες επιλογές:

• Τομή κάτω από το στήθος, φτιαγμένη στην πτυχή κάτω από το στήθος.
• Διαξονική τομή στην μασχάλη.
• Τομή γύρω από την άκρη του areola, (periareolar) ή μέσω της areola (transareolar).

Η επιλογή της τομής εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η μεγέθυνση, η ανατομία του ασθενούς, ο τύπος του εμφυτεύματος και η προτίμηση του χειρουργού-ασθενούς.

Επιπλέον, ο ασθενής πρέπει να επιλέξει τον τύπο της αναισθησίας, αυτή η επέμβαση πραγματοποιείται συχνά υπό γενική αναισθησία. Αν όμως ο ασθενής το επιθυμεί, είναι κατ 'αρχήν δυνατό με τοπική αναισθησία.

Πώς πηγαίνει η λειτουργία;

Αφού ο ασθενής πέσει σε ιατρικό ύπνο ή μετά από τοπική αναισθησία, ο χειρουργός κάνει μια τομή στο δέρμα, σύμφωνα με τον τύπο πρόσβασης που συμφωνήθηκε με τον ασθενή, μήκους περίπου 4, 5 εκατοστών και στη συνέχεια, χρησιμοποιώντας ειδικά εργαλεία, σχηματίζει μια τσέπη, στην οποίατοποθετείται μια ενδοπρόθεση.

Η τσέπη μπορεί να σχηματιστεί είτε απευθείας κάτω από τον ιστό του μαστού είτε κάτω από τον μεγάλο μυ του μαστού (αυτό συζητείται με τον ασθενή πριν από τη χειρουργική επέμβαση):

• Με μια μασχαλιακή τσέπη, τοποθετείται κάτω από τον θωρακικό κύριο μυ.
• Ο υποβρύχιος ή υπογλωσσικός θύλακας είναι απλούστερος, με την τσέπη να διαμορφώνεται στο διάστημα μεταξύ του μαστικού αδένα και του κύριου μυός του θωρακικού.

Ράψιμο της πληγής

Στην πρακτική τους, οι πλαστικοί χειρουργοί χρησιμοποιούν συχνά τα λεγόμενα καλλυντικά ή, πιο σωστά, ενδοδερμικά ράμματα, συνήθως εφαρμόζονται πολλές σειρές νημάτων, τα οποία συνήθως δεν χρειάζεται να αφαιρεθούν, με την πάροδο του χρόνου διαλύονται μόνα τους. Επιπλέον, ένας πλαστικός χειρουργός μπορεί να χρησιμοποιήσει μια ειδική χειρουργική κόλλα και ειδικές αποστειρωμένες λωρίδες για να σφίξει τις άκρες του τραύματος έτσι ώστε η ουλή να είναι λιγότερο αισθητή κατά την μετεγχειρητική περίοδο.

Οι γραμμές αποκοπής θα είναι ορατές στην αρχή, αλλά με την πάροδο του χρόνου θα εξαφανιστούν σχεδόν.

Αξιολόγηση αποτελεσμάτων

Η χειρουργική επέμβαση μπορεί να οδηγήσει σε οίδημα, αιματώματα (μώλωπες), αλλά αυτό θα πρέπει να εξαφανιστεί εντός δύο έως τεσσάρων εβδομάδων. Συνήθως, το τελικό αποτέλεσμα διαμορφώνεται όχι νωρίτερα από 3-6 μήνες από την επέμβαση. Επομένως, η ασθενής θα είναι σε θέση να αποφασίσει εάν η διαδικασία ανταποκρίνεται στις προσδοκίες της μόνο μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.

Περίοδος ανάκτησης

Η περίοδος ανάκτησης διαρκεί 1 μήνα. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, υπάρχουν ορισμένοι περιορισμοί που θα κοινοποιηθούν στον ασθενή από τον γιατρό και θα εκδοθεί ειδικό σημείωμα για την ακριβή εφαρμογή του. Ο πόνος ανησυχεί τον ασθενή μόνο την πρώτη ημέρα μετά την επέμβαση, για την ανακούφιση του πόνου, χρησιμοποιούνται μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Σε σπάνιες περιπτώσεις, ναρκωτικά αναλγητικά. Τότε ο πόνος ουσιαστικά εξαφανίζεται. Παραμένει μια μικρή ταλαιπωρία. Μετά τη χειρουργική επέμβαση, δεν πρέπει να κολυμπάτε σε ανοιχτά και κλειστά νερά, να κάνετε μπάνιο, να κοιμάστε στην πλάτη σας, να σηκώνετε τα χέρια ψηλά, να ασκείτε ενεργά αθλήματα και σκληρή σωματική εργασία. Όλοι αυτοί οι περιορισμοί είναι προσωρινοί, για 1 μήνα. Στη συνέχεια, η ασθενής μπορεί να ζήσει ειρηνικά όπως έζησε πριν από την επέμβαση, μπορείτε να πετάξετε με αεροπλάνο και να βουτήξετε με καταδύσεις. Το πιο σημαντικό πράγμα στη μετεγχειρητική περίοδο είναι να φοράτε ειδικά εσώρουχα συμπίεσης. Τα εσώρουχα πρέπει να φοριούνται αυστηρά για 1 μήνα μετά την επέμβαση και στη συνέχεια για άλλους 3 μήνες όταν παίζετε σπορ, έντονη σωματική δραστηριότητα.

Την επόμενη μέρα μετά την επέμβαση, ο ασθενής μπορεί να φύγει από την κλινική εάν το επιθυμεί. Ο ασθενής παρακολουθείται μία φορά την εβδομάδα, τις δύο πρώτες εβδομάδες και μετά μετά από ένα μήνα. Τότε τρεις μήνες αργότερα. Και έπειτα ένας ετήσιος έλεγχος.

Τα απορροφήσιμα (απορροφήσιμα) νήματα διαλύονται συνήθως εντός 6 εβδομάδων. Ο ασθενής θα φροντίζει τη ραφή ανεξάρτητα στο σπίτι. Αυτό δεν είναι καθόλου δύσκολο.

Εάν ο ασθενής έχει μη απορροφήσιμα ράμματα, απαιτείται επιπλέον επίσκεψη για την αφαίρεσή τους.

Μετά τη χειρουργική επέμβαση, ο χειρουργός όχι μόνο θα σας πει πώς να συμπεριφέρεστε στη μετεγχειρητική περίοδο, αλλά και θα σας παράσχει ένα απόσπασμα με συστάσεις, όπου θα γραφτεί:

• Πώς να φροντίσετε τα στήθη σας μετά τη διαδικασία;
• Πώς να χρησιμοποιήσετε συνταγογραφούμενα φάρμακα;
• Πότε θα έρθει για την επόμενη επίσκεψη;
• Πότε να καλέσετε το γιατρό σας.

Θα πρέπει να ζητήσετε άμεση ιατρική βοήθεια εάν αντιμετωπίσετε:

• τυχόν σημάδια λοίμωξης, όπως πυρετός άνω των 38 βαθμών, πυρετός ή ερυθρότητα στην περιοχή του θώρακα.
• σοβαρός πόνος στο στήθος ή απότομη αύξηση του μεγέθους του μαστού /

Ποιοι είναι οι κίνδυνοι αυτής της λειτουργίας;

Οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση αυξάνει τον κίνδυνο ξαφνικού θανάτου από έμφραγμα του μυοκαρδίου, εγκεφαλικό επεισόδιο, θρομβοεμβολισμό κατά τη διάρκεια ή αμέσως μετά τη χειρουργική επέμβαση. Αλλά, ευτυχώς, τέτοιες επιπλοκές είναι εξαιρετικά σπάνιες. Και στις σύγχρονες κλινικές υπάρχει όλος ο εξοπλισμός ανάνηψης και αναισθησίας που ελαχιστοποιεί αυτούς τους κινδύνους σχεδόν στο μηδέν.

Μερικοί από τους κινδύνους και τις επιπλοκές που σχετίζονται με την αύξηση του μαστού:

• Επώδυνοι μαστικοί αδένες;
• Φλεγμονή του μαστού;
• Αίσθημα στο στήθος, οι θηλές μπορεί προσωρινά να αλλάξουν ή να γίνουν περισσότερο ή λιγότερο έντονες.
• ρήξη εμφυτεύματος;
• Αιμορραγία;
• Συσσώρευση υγρών (ορό).

Μια συγκεκριμένη επιπλοκή αυτής της λειτουργίας είναι η κάψουλα - μια παχιά κάψουλα σχηματίζεται γύρω από το εμφύτευμα. Που μπορεί να παραμορφώσει το μαστικό αδένα ή να το κάνει εξαιρετικά οδυνηρό και πυκνό. Κατά τη διάρκεια της διαβούλευσης, ο χειρουργός θα σας πει λεπτομερώς για αυτήν την επιπλοκή και πώς να το αποφύγετε.

Επίσης, ακόμη και τα καλλυντικά ράμματα μπορούν να γίνουν κόκκινα, παχιά και επώδυνα, ή επίπεδα και φαρδιά. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε μια δεύτερη λειτουργία για την εξάλειψη αυτών των ουλών.